Kategori Kanser

Bugün sizlerle birçok aileyi endişelendiren bir konuyu paylaşmak istiyoruz, çocukluk çağı kanserini. Tüm dünyada birçok çocuğun muzdarip olduğu zor bir hastalıktır. Umut, bilimin elinden geliyor, bugün birçok etkili ilaç var, ancak bir adım daha ileri gidip kısa vadeli bir çözüm sağlayan daha az agresif, daha etkili bir tedavi bulması amaçlanıyor.

4 Mart'ta, halkın önlenmesinin önemi konusunda farkındalık yaratmak amacıyla Uluslararası İnsan Papilloma Virüsü Günü kutlandı. Bizi şaşırtacak olsa da kadınların% 80'inin cinsel yolla bulaşan bu virüsle bir noktada temas halinde olduğu tahmin ediliyor.

Kalbe özenle oturan imgeler var. Diğerleri inanmazlığa, şaşkınlığa, hatta endişeye neden oluyor. Ve bunun gibi nefes kesici fotoğraflar var. İkincisi ile karşı karşıya kaldığınızda, sağlam kaçmak imkansızdır. (Andy Whelan'ın fotoğrafı) Kalp kırıcı, acımasız, titanik. Bu görüntü ve Jessica'nın kansere karşı savaşı da öyle.

Çocuğunuza onkolojik bir hastalık teşhisi konmuşsa (Lösemi, Ewing Sarkomu, Hodking Dışı Lenfoma, Osteosarkom…) tüm ailenin şoka girmesi çok olasıdır. Ebeveynlerin hiçbir şey anlamadıkları ve yapmak istedikleri tek şey çocuğu bir balonun içine koyarak korumaktır.

Ebeveynlerin çocuklarının hastalığının evrimi hakkında iyi bilgilendirilmesi çok önemlidir. Çocukluk çağı kanseri hakkında fikir, bilgi ve her türlü öğrenmeyi paylaşabilmeleri için diğer ailelerin deneyimlerinden destek ve rahatlık aramaları da önemlidir.

Tabii ki, en iyi haber artık kanserli çocuk kalmaması olurdu, değil mi? Ancak bu arada, bu hastalığa sahip çocukların bunun üstesinden gelebileceğini bilmenin bazı ebeveynlerin hissettiği acıyı büyük ölçüde hafifletebileceğini düşünüyorum. Aslında doktorlar, çocukların hastalık ve tedavisi ile birçok yetişkinden daha iyi başa çıktığı konusunda hemfikirdir.

Yedi yaşındaki bir çocuğun, bir yetişkine arkadaşlık hakkında önemli bir ders verebileceğini düşünüyor musunuz? Vincent, Amerikalı bir çocuk yaptı ve hikayesi dünyayı dolaştı. Ve şu ki, büyük jestler veya aşırı eylemler her zaman gerekli değildir, bazen küçük bir ayrıntıyla en yakın arkadaşımıza, ebeveynlerimize veya çocuklarımıza ne kadar değer verdiğimizi gösterebiliriz.